pelkamad
Sunday, February 01, 2015
اعصاب ناچیزی دارم، تقدیم به شما
یارو اومده روی خبری در مورد روحانی کامنت گذاشته «هیچ‌ کاری نمی‌تونه بکنه تا امسال جنتی هستش». پیش خودم می‌گم خب مگه قرار سال دیگه جنتی نباشه، یا مگه قرار بود امسال جنتی طوری‌ش بشه. کمی تعمق کردم دیدم منظور دوست نابغه‌مون اینه که تا «اَمثال» جنتی هستند طوری نمی‌شه.
عاجزانه ازتون تقاضا می‌کنم اگه اندازه‌ی گاو شعور ندارین، اگه توی عمرتون هیچ کاری غیر از لغت حفظ کردن و تقصیر بی‌سوادی‌تون رو گردن کم‌حافظگی انداختن نکردین، اگه راه دیگه‌ای برای فوران تراوشات درخشان ذهن آک‌بندتون پیدا نکردین، اگه هنوز می‌رین روی عکس ملت کامنت می‌ذارین که «هپی نیو پیک دوسته خوجگلم»، و هزاران اگه‌ی دیگه، حتی‌المقدور جلوی خودتون رو در نظر دادن درباره‌ی هر کوفتی که می‌خونید و می‌شنوید بگیرید. می‌دونم سخته. می‌دونم اعتماد به نفستون در حد بوندس‌لیگا «می‌باشد». می‌دونم اگه جهانیان رو از نظراتتون در مورد گلشیفته و مطهری و کی‌روش و اباذری و انتخابات یونان و نظریه‌ی کوانتوم و کوبانی و سایر مسائل خرد و کلان آگاه نکنید عذاب وجدان می‌گیرید. می‌دونم احساس وظیفه می‌کنید که گلواژه‌های کپی‌پیستی‌تون رو به سمع و نظر دیگر علمای اَعلام برسونید. می‌دونم سلبریتی هستید و همه مشتاق لایک زدن بامجّه‌گری‌هاتون هستند. می‌دونم اگه تا شب جوک‌های سه میلیارد سال پیش رو توی وایبر به این و اون نفرستید خوابتون نمی‌بره ولی باور کنید خفه‌خون گرفتن‌های گاه و بیگاه و موقت هرگز موجب حناق گرفتن نخواهد شد. نترسین تا آخر عمرتون واسه زر زدن وقت هست.
حداقل اگه دارین گلوتون رو وسط بحث‌های روشنفکری پاره می‌کنید و به همه می‌گین که دارن مغلطه می‌کنن وسطش نگین که «به نظرم این یه قیاسه مع‌الفارغ هستش». ادرار کردم توی اون مدرک دکترات آخه، نظر نده همه جا.