انگشت‌های دستتون را بگیرید جلوتون. توی چهار تا انگشت اول فقط بند دومِ انگشت چهارم مو نداره. (بندهایی که به ناخن‌ها وصله که کلا هیچ‌کدوم مو ندارند، اون‌ها را بذارید کنار) این یکی از کشفیات مهم و عجیب من تو سال دوم دبیرستان بود. از اون به بعد همه‌اش وقتی با آدم‌های پُرمو برخورد می‌کنم به بند انگشت فوق‌الذکر نگاه می‌کنم تا یه مثال نقض پیدا کنم ولی تا حالا موردی پیدا نشده. فقط یه مورد وجود داره که خیلی سعی کردم بررسیش کنم ولی موفق نشدم، اون هم دکتر بهرامی بود. اگه کسی بهش دسترسی داره یه نگاه "موشکافانه"‌ به دست‌هاش بندازه. [راستی مرتضی تو هم یه نگاه بنداز به دستات، متاسفانه مورد مشکوکی هستی]

ذکر این نکته ضروریه که تعدادی از موجودات هستند که بقیه بندانگشت‌هاشون هم مو نداره بنابراین کاری به کار اونا نداریم تو این تحقیق. خلاصه شما هم اگه به گوریل‌نماها دسترسی دارید یه نگاهی بندازید شاید تونستیم قضیه رو Patent کنیم. احمقا خواهش می‌کنم نخندید. یه بار که اخبار علمی‌فرهنگی‌هنری رو ببینید، متوجه می‌شید که دانشمندان رشته‌های پزشکی، ژنتیک و بیولوژی صبح‌تاشب دارند تحقیقات مشابه ابلهانه‌ای انجام می‌دن و کلی هم حال می‌کنند با خودشون. مثلا ممکنه بعد از انجام این تحقیق روی تعداد وسیعی آدم متوجه بشیم که کسانی‌که اون بند انگشتشون مو داره یه اختلال ژنتیکی دارند و با بررسی بیشتر متوجه برخی نارسایی‌های روحی و روانی یا جسمی دیگه تو این افراد بشیم که دلیلش همین مسئله باشه. یا مثلا این آدم‌ها خیلی موجودات خفنی از آب دربیان و بشه یه خاکی به سر بشریت کرد. یا بشه با کشف اون ژن، کچلی رو درمون کرد. خلاصه همین‌جوری قضیه رو سرسری نگیرید.

پ.ن:‌ اگه کسی اومد گفت "‌دانی کف دست از چه بی‌موست؟‌ زیرا کف دست مو ندارد"‌ لهش می‌کنم.