امروز می‌خوام بگم که اگه آدم به چیزی اعتقاد داره حتما باید به اون پایبند باشه.
دیروز به همراه یکی از رفیقان شفیق رفتیم سینما. من معمولا توی سینما رفتن خیلی حساسم و اگه یه درصد هم احتمال درپیت بودن فیلم را بدم عمرا نمی‌رم سینما. اما نمی‌دونم دیروز چی شده بود که با وجودی که اوضاع مزاجیم اصلا خوب نبود(گلاب به روتون هر یه ربع یه بار ...) پایه شدیم که بریم آتش‌بس اون هم سانس افغانی رو (4:30) که البته خیلی هم شلوغ بود. یه جورایی مطمئن بودم باید فیلم جفنگی باشه‌ها. آخه از فیلمی‌که مهناز افشار و محمدرضا گلزار توش بازی می‌کنند چه انتظار دیگه ای می‌شه داشت. اما گفتم شاید معجزه بشه. آخه فیلم مثل چی فروخته (نزدیک یک میلیارد تومن) من نفهمیدم که چه جوری می‌شه که آدم چند سال پس از ساختن فیلم خوبی مثل"دو زن" به همچین قهقرایی بیفته. خدایا کی می‌شه که بفهمیم خوش تیپ و جیگرطلا بودن تنها شرط واسه بازیگری نیست. یه نموره شعور و استعداد هم می‌خواد. بابا مگه خانواده دکتر ارنست که ده سال یه لباسو می‌پوشیدند کارتون موفقی نبود که خانم کارگردان خیال کرده بود اگه هر دو دقیقه یه بار لباس‌های بازیگران ناناز فیلم عوض بشه، فیلم خیلی جذاب می‌شه (قیاس مع‌الفارق رو حال کردین خداییش). فیلم مثلا کمدی بود اما بیشتر اسمش رو می‌شد گذاشت [...] تخیلی (با تاکید بر بخش اول)، آخرِ بامزگی فیلم متلک‌هایی بود که این بچه راهنمایی‌ها به هم می‌اندازند.
تنها فرقش با فیلمفارسی‌ها این بود که به جای اینکه عزت خان به اختر خانم بگه که: "اختری، چادورتو درست بکش سرت و الّا شیکمتو سفره می‌کونم"، یوسف به سایه می‌گفت "خانم مهندس، دوست ندارم با همکارهای مردت معاشرت کنی"
بدترین قسمت اعصاب خورد کن فیلم هم نطق کردن‌های این روانشناسه بود. نمی‌دونم طرف می‌تونست از این مسخره تر و شعاری تر فیلم بسازه یا نه؟!
خلاصه که دیدن این فیلم اوضاع دل و روده مون رو بدتر کرد جوری که تا صبح خوابم نبرد.فکر کنم تهمینه میلانی هم در حین ساختن فیلم حال و روز من رو داشته. در هر صورت من پساپس از همه تون به خاطر درپیت بودن این نوشته(مطابق معمول) معذرت می‌خوام، از آدم نباید انتظار داشته باشید که بعد از دیدن همچین فیلمی‌شاهکار ادبی خلق کنه.

نتیجه‌گیری اخلاقی: برای کاستن از غم شکست سه تا تیم محبوبتون به جای اینکه برین سینما فیلم کمدی ببینید، کله تون رو محکم بکوبید به دیوار
توصیه‌ی ایمنی: هنگام داشتن [...](روم به دیفال)، به جای فیلم ساختن یا سینما رفتن به دستشویی رفته و از قرص دیفنوکسیلات استفاده کنید.